Öykü Diye Biri – Adem Demi

Tablo: Edvard Munch – İspanyol Gribi Sonrası Öz Portre

Adem Demi

Kimin iziyle girdimse artık yola ben
Çırpınışlarımla kuru gözlerim nedir bu çektiğim?
Çubuk ovası esintisinden.

‘Güçlendikçe omurgan çıkacak emsizliğim.
Dolduracak parmakla sayılan sevinçlerin
Ama iyi seziyorsun:
Adını ,sanını ve sanışlarının yıkımını;
geçip yetişemediğin
Adem demini ‘

Belki bu dizelerle bağırdım,
Olağan bilindi çok da bezildi
Çünkü içerde yanan mumun
duvarda yoktur gölgesi.
Denensin,
görünmezdir izi…

Küçük aşklar tutuşur geçer,
Kalan belirtili simalar
yıllarca klonlanmış rüyalar
köz diye içe birikirdi.

Ne oldu sana, neyin var?
Sorularına ancak içimde yanandı mumum.
Söndüm ben doğarken
Ne edeyim?
Somurtulu yüzüm Tanrı vergisidir.

Çıkıpta sözünü seremeyenin yüzü kumdan ve kinden birikmiş,
Her memleket ocağında kalıntı ur… budur tanımım
Uru saklayana derler ki
yağızdır buranın yerlisi.
yapar o görmezden gel…

Tecelli hayat,
Közden çektiğim sürmeyi tüketecek.
Görünecek sırtta köklenen yükler
Tanıyın er geçmeden benden

Adem izidir derim
Öyle bilinsin…

-Öykü Diye Biri