“Kötü bir alışkanlığımız var bizim, mutluluğu aptalca bir şey gibi görüyoruz. Sadece acı entelektüel, sadece kötülük ilginç geliyor bize. Sanatçının ihaneti bu: Kötülüğün sıradan ve acının müthiş sıkıcı olabileceğini bir türlü kabul edememek.”
“Bildiğim her şey yok olmuştu ve yerini bilmediğim yerler almamıştı. Bir gece, iki dakikada her şey değişmişti de sonra bir yıl boyunca hiçbir şey değişmemişti.”
“Herkes gibi o da, arada sırada düşünürdü intihar etmeyi. Ama o her zaman bilirdi ki, onun trajedisi bir gün intihar edecek olmak değil, hiçbir zaman intihar etmeye cesaret edemeyecek olmasıydı.”
